Yapıda bulunan bilgilendirme tabelasına göre 1888 yılında yapımına başlanan ve 1896 yılında ibadete açılan Cami, Hacı Vehbizâde Ali Ağa tarafından yaptırılmıştır. 1939 yılında yaşanan deprem sonrasında büyük hasar gören yapı, Alemdarzâde Ahmet Efendi ve Feridunzâde Hasan Muharrem Efendi tarafından yeniden yaptırılmıştır. 1986 yılında kültür varlığı olarak tescil edilmiştir. Yapının giriş kapısı üzerinde yer alan kitabenin insitu olup olmadığı kesin olarak belli değildir. Yığma yapım sistemiyle inşa edilen yapıda malzeme olarak kaba yonu taş ve kesme taş kullanılmıştır. Yapı, harim, kadınlar mahfili ve son cemaat mahfilinden oluşmaktadır. Kuzey güney doğrultusunda dikdörtgen planlı olan yapının kuzey yönünde bir, doğu yönünde iki ve batı yönünde bir adet bodrum kat girişi bulunmaktadır. İki adet taş sütunla taşınan yuvarlak kemerli üç gözlü son cemaat yerinden geçilerek basık kemerli ana giriş kapısına ulaşılmaktadır. Kuzey cephesi hariç tüm cephelerde çift sıra pencere kullanılmıştır. Bu cephelerde alt sıra pencere açıklıkları dikdörtgen, üst sıra pencere açıklıkları sivri kemerlidir. Kuzey cephesinde son cemaat yerinin üstüne denk gelen üst sıra pencere açıklıkları da sivri kemerlidir. Caminin kuzeybatı köşesinde minaresi bulunmaktadır. Minaresi taş malzemeden inşa edilmiş olup tek şerefelidir. Son cemaat yeri ortada kubbe iki yanda çapraz tonoz üst örtüsüne sahiptir. Yapının üst örtüsü kırma çatıdır ve çatı malzemesi olarak alaturka kiremit kullanılmıştır. Bodrum kat ibadet yeri olarak kullanılmaktadır. Kadınlar mahfiline, harimden girişin doğusunda bulunan tek kollu merdiven ile çıkılmaktadır. Harimim iç mekânda üst örtüsü kaburga kubbeden oluşmaktadır. Mihrap, taş malzemeden olup iki yanında sütunçeler bulunmaktadır. Minberi ise sonradan ahşap malzemeden yapılmıştır. Vaaz kürsüsü de minber ile aynı malzemeden yapılmış olup sonradan eklenmiştir.