Yığma yapım sistemi ile inşa edilen yapıda malzeme olarak kesme taş ve moloz taş kullanılmıştır. Kuzey, güney ve doğu cephelerinde kesme taş, batı cephesinde ise moloz taş kullanılmıştır. Orijinali kilise olarak inşa edilen yapı, 3 nefli ve 3 apsislidir. Bazilikal planlı yapıda orta nef yan neflerden daha geniş, orta apsis yan apsislerden daha uzundur. Kırma çatısı sonradan sac malzeme ile kaplanmıştır. Yazılı kaynaklarda, bölgede 8. yüzyılda Ermenilerin iskân ettiği ve kilisenin de aynı yüzyılda yapıldığı belirtilmektedir. İleriki dönemlerde Hagia Sophia’ya adanan kilise, 18. yüzyılda bölgeye Türkler’in yerleşmesiyle camiye çevrilmiş (1737) ve Ayasofya Camii adıyla anılmıştır. Camiye çevrilirken pastoforion odaları kapatılmıştır. Yapının kuzeyinde yer alan minaresi yakın tarihlidir. Yapının kuzeydoğusunda geç döneme tarihlenen bir de çeşme bulunmaktadır. Yapıya giriş, batı cephede yer alan taş söveli ve yuvarlak kemerli açıklıktan sağlanmaktadır. İç mekânda, güney duvara mihrap ve minber eklenmiştir. Mihrap kesme taştan yapılmış olup niş çevresi kalem işiyle süslenmiştir. Yenilenmiş olan minberi ve vaaz kürsüsü ahşaptandır. İç mekânda beden duvarları ve taşıyıcılar sıvalı ve boyalıyken kemerler, taşıyıcıların başlıkları, pencere ve kapı söveleri taş olarak bırakılmıştır. Bu uygulama iç mekânda sade ve şık bir hareketlilik sağlamıştır. Pencereleri tonozlu pencere tipi olup ahşap malzemelidir. Güney cephede görülen haç motifli ve işlemeli taşlar, insitu olmalıdır.