Halk Teknolojileri
Giresun’da dağ yamaçlarına kurulu köylerde, arazi yapısı engebeli olduğu için makineli tarım yaygın değildir. Bahçe ve tarla işleri pek çok köyde insan gücüyle ve el aletleriyle yapılmaktadır. Çeşitli sebze ve meyvenin yetiştiği yörede gerek toprağı kazıp temizlemek, gerek otları biçmek, toplamak gerse de ağaç kesmek, budamak için geliştirilmiş çeşitli tarım ve al aletleri kullanılmaktadır.
Yaz aylarında sadece birkaç ay kalınan yayla evlerinin bazılarında günümüzde dahi elektrik yoktur. Bu evlerde aydınlatma ihtiyacı çam ağaçlarından elde edilen çıra/reçine, gaz lambaları ve lüküslerle sağlanmaktadır.
Tarım Aletleri
Ağırlıkla fındık tarımının yapıldığı köylerde başlıca tarım aletleri balta, girebi / tahra, orak, kazma, tırmık ve tırpandır. Fındık tarımında fındık ocağındaki fazlalık olan gövdeleri kesmek, budama yapmak ve çevredeki yabancı bitkileri temizlemek için gırebi ve orak gibi el aletleri kullanılır.
Toplanan fındıklar günümüzde patoz denilen makineler yardımıyla ayıklanmaktadır. Geçmiş yıllarda bu iş için elle kumanda edilen basit mekanik makineler kullanılmıştır. Makinelerden önce fındığı yeşil kabuklarından ayırmak için sopa ve tokmaklar kullanılıyordu veya tek tek elle ayıklanıyordu.
Çul
Tozlardan ve boş tanelerden temizlenmiş fındıklar çul denilen, kıldan dokunmuş yaygılarda kurutulurlar.
El değirmeni
Ekmek yapımında buğdaydan ziyade mısır ununun kullanıldığı dönemlerde her evde mutlaka el değirmeni bulundurulurdu. El değirmenlerinde öğütülen mısırdan kırma / yarma yapılır. Hazırlanan kırma yemeklere katılırdı.
Fındık küreği
Fındık harmanlarında fındıkları itmek, yaymak ve savurmak için kullanılan ağaç küreklerdir. Bu kürekler ağaçtan oyularak tek parça halinde yapılırlar.
Fındık tırmığı
Fındık tırmıkları harmana serilen fındıkları yaymak, toplamak ve fındık tanelerini zuluflardan ayırmak için kullanılan metal veya ağaç tırmıklardır.
Fındık kalburu
Bu kalburlarda, harmanda toplanan tozla karışık fındıklar kalburlanır ve tozlarından ayrılır.
Kösüre
Balta, orak benzeri aletler kullanıldıkça ağızları körelir. Sürekli ihtiyaç duyulan bu aletlerin bileylenmesi ve kullanıma hazır halde bekletilmesi, tarla-bahçe işlerinin aksamaması için önemlidir. Bu nedenle hemen her evin avlusunda kösüre denilen biley taşları bulunurdu. Eskisi kadar yaygın olmasalar da günümüzde halen daha kullanılmaktadırlar.
Patoz
Günümüzde fındığı yeşil kabuklarından ayırmak için patoz adı verilen makineler kullanılmaktadır. Harmanda toplanarak soldurulmuş yeşil kabuklu fındıklar kabukları gevşeyince kadar kurutulduktan sonra patoza dökülürler. Makinanın bir tarafından temizlenmiş fındık taneleri diğer taraftan da yeşil kabuk parçaları, boş fındıklar ile tozlar çıkar. Makinelerden önce vanilatör denilen el yordamıyla çevrilen çarklı aletler kullanıldı. Vantilatörlere parçalanmış yeşil kabuklu ve tozlu fındıklar konur. Vantilatör yardımı ile çotanak parçaları, boş fındıklar ve tozlar dolu fındıklardan ayrılırdı.
Taşımacılık
Yük taşımak için yakın geçmişte evvela sepetlerden yararlanılırdı. Günümüzde sepetler eskisi kadar yaygın şekilde kulanılmamaktadır. Sepetler yiyeceklerin taşınmasının yanı sıra evlerde saklanması amacıyla da kullanılabiliyordu. Kolan denilen enli ip denebilecek dokumalar da yükü sarıp sırtta taşımak için kullanılırdı.
İl genelinde taşımacılıkta hayvan gücünden istifade etmek, ilin iç kesimlerinde ve yayla yerleşimlerinde az miktara görülmektedir. Bu çevrelerde semerli eşeklerle taşımacılık yapılmaktadır.
İlin iç kesimlerinde geniş ve düz tarım alanları vardır. Arazinin düz olması ilkel de olsa kağnı kullanılmasına imkân vermiştir. Giresun’un güneyinde kalan bölgelerinde öküzlerin koşulduğu kağnılar yakın zamanlara kadar yük taşımacılığında kullanılmıştır.
Çeşitli boylardaki güğümler su; bakraçlar ise daha ziyade süt ve yoğurt taşımakta kullanılırlardı.
Isınma
Ev içindeki ocaktan başka fındık mangalı, Giresun ilinde kış aylarında ısınma aracı olarak kullanılırdı. Odanın ortasına konulan mangalın içi közle doldurulup üzeri kapatılır ve sonra bunun da üzerine yorgan veya battaniye serilir. Isınmak isteyenler mangalın etrafına toplanarak ısınan yorgandan da istifade ederler.
Aydınlanma
Elektrikten önce aydınlatma amacıyla ev içindeki ocakta yanan ateş hem ısınma hem de aydınlanma ihtiyacını karşılıyordu. Elbette ateşin aydınlığı yeterince güçlü olmaz. Bu nedenle daha güçlü alev alan reçineli odunlar tercih edilirdi.
İdare lambaları eviçinde odaların aydınlatmasında kullanılırdı. Duvara asılan ve elde taşınabilen tipleri de olan gaz lambaları ve lüküs de yine iptidai aydınlatma gereçleri olarak 1970’li yıllarda dahi köylerde kullanılıyordu.